Zrzeszotnienie kości dotyka 33% kobiet na świecie i co piątego mężczyznę, będących po 50 roku życia. Właśnie taka proporcja kobiet i mężczyzn zmaga się ze zmianami osteoporotycznymi wynikającymi z tej choroby. Przyczyn występowania schorzenia jest bardzo dużo, znaków ostrzegawczych za to prawie tyle co zero. Osteoporozę da się jednak zahamować.
Osteoporoza objawy oraz grupy podwyższonego ryzyka
W naszym kraju niemal 2 miliony ludzi przekroczywszy pięćdziesiątkę boryka z osteoporozą; schorzeniem, które rozwija się dwojako. Zrzeszotnienie kości rodzaju A z reguły dosięga pacjentów w wieku 70-75 lat i bezpośrednio związana z ogólną, słabszą kondycją układu kostnego. Schorzenie rodzaju B wyróżnia się normalną bądź niewiele obniżoną gęstością układu szkieletowego, ale za to mniejszą wytrzymałością kości i często manifestuje się między 55 a 65 rokiem życia.
Czynnikami sprzyjającymi wystąpieniu choroby jest nie tylko wiek, ale i niska masa ciała czy predyspozycje rodzinne. Przy zbyt niskiej ilości w diecie kluczowych witamin i składników mineralnych, a ponadto przy nadmiernym spożyciu alkoholu i paleniu papierosów oraz ograniczonej ilości ruchu, może rozwinąć się ta przewlekła choroba. Ta zaś przez długi czas nie daje nam powodów do niepokojów, w większości przypadków wykrywana jest nagminnie dopiero przy pierwszym złamaniu.
Zmiany osteoporotyczne terapia – lekarstwa z apteki i osteoporoza dieta
Terapia w przypadku osteoporozy stwarza warunki sprzyjające spotęgowaniu zalet, które stwarza kuracja farmakologiczna oraz poprawa swojej diety. W pierwszej kolejności stosowane są środki resorpcyjne, które mają na celu ratować gęstość mineralną układu szkieletowego, a do tego poleca się środki o działaniu stymulującym do wytworzenia tkanki kostnej.
Terapia stosowana w przypadku zdiagnozowania zrzeszotnienia kości dobierana jest indywidualnie, bo zależy od typu choroby. Na długo przed czasem kiedy zaordynuje się konkretną metodę leczenia wykonuje się oznaczenia, które wskazuje, czy w grę wchodzi osteopenia – pierwsze,łagodne objawy mogące zwiastować perspektywiczny rozwój choroby, czy mamy do czynienia ze stanem zaawansowanym.
Niezależnie od stosowanych leków kluczową kwestią jest bezwzględna potrzeba wdrożenia diety, która jest sposobem na to uzyskać wysoki poziom spożycia witamin i soli mineralnych. Zastosowanie wszystkich elementów a także regularna aktywność fizyczna, wspiera już w toku kuracji, ale i stanowi zminimalizowanie ryzyka zachorowania.