Dentysta może skierować pacjenta na bezpłatny rentgen panoramiczny (pantomogram) w ramach NFZ tylko przy konkretnych wskazaniach klinicznych i po wystawieniu skierowania przez lekarza realizującego świadczenia w ramach NFZ; dorośli mają prawo do jednego badania co 3 lata w związku z chirurgią stomatologiczną i periodontologią, a od 2025 roku dodatkowo jedno badanie co 5 lat na potrzeby leczenia endodontycznego lub rozpoczęcia leczenia protetycznego.
Lekarz podejmuje decyzję o wystawieniu skierowania na podstawie rzetelnej oceny klinicznej oraz planu leczenia. Typowe przesłanki obejmują ostry ból, opuchliznę, ropień, mechaniczne urazy twarzoczaszki, przewlekłe stany zapalne oraz podejrzenie zmian okołowierzchołkowych. Skierowanie ma sens jedynie wtedy, gdy wynik badania może zmienić decyzję terapeutyczną, co wynika z zasady ograniczania niepotrzebnej ekspozycji na promieniowanie.
Decyzja o skierowaniu zawsze należy do lekarza i powinna opierać się na wskazaniach medycznych oraz aktualnym stanie zdrowia pacjenta. W praktyce wiele placówek wymaga, by skierowanie wystawił dentysta współpracujący z NFZ lub posiadający odpowiednią specjalizację bądź będący w trakcie specjalizacji.
Przepisy refundacyjne określają limity dotyczące częstotliwości wykonywania pantomogramów w ramach NFZ. Najważniejsze zasady to:
– dorośli — w ramach świadczeń chirurgii stomatologicznej i periodontologii przysługuje jedno badanie co 3 lata,
– dorośli — od 2025 roku dodatkowe jedno badanie co 5 lat przysługuje na potrzeby leczenia endodontycznego oraz przed rozpoczęciem leczenia protetycznego,
– dzieci i młodzież w wieku 5–17 lat — przysługuje jedno badanie co 3 lata; w trakcie leczenia ortodontycznego możliwe jest wykonanie dwóch pantomogramów, jeśli kliniczne wskazania to uzasadniają.
Skierowanie nie ma ustawowego ograniczenia ważności czasowej — traci ważność w chwili realizacji badania. W praktyce jednak zaleca się wykonanie zdjęcia w rozsądnym terminie po wystawieniu skierowania, ponieważ skierowanie odnosi się do aktualnego stanu zdrowia i planu terapeutycznego.
Skierowanie powinno zawierać dane pacjenta (imię, nazwisko, PESEL lub inny identyfikator), dane lekarza kierującego, cel badania oraz rozpoznanie lub uzasadnienie medyczne, np. „diagnostyka przed leczeniem endodontycznym”, „podejrzenie złamania żuchwy” lub „planowanie protetyczne”. Pracownia radiologiczna wykonuje zdjęcie zgodnie ze skierowaniem; jeśli skierowanie jest niekompletne lub cel badania jest niejasny, placówka może poprosić o doprecyzowanie.
Skierowanie jest realizowane bezpłatnie tylko w pracowniach współpracujących z NFZ i jeśli spełnia kryteria refundacji. Wykonanie badania w placówce nierefundującej skutkuje koniecznością pokrycia kosztu prywatnego.
Pracownia przed wykonaniem zdjęcia poinstruuje pacjenta dotyczące ustawienia głowy i zachowania bezruchu podczas ekspozycji. Warto zabrać ze sobą wcześniejszą dokumentację i opisy poprzednich zdjęć, jeśli takie istnieją — umożliwi to porównanie i lepszą interpretację zmian.
Pantomogram jest badaniem o relatywnie niskiej dawce promieniowania w porównaniu do tomografii komputerowej. Typowy zakres dawki efektywnej dla pantomogramu mieści się zwykle w okolicach kilku setnych do kilku tysięcznych milisiwerta (dla przejrzystości: najczęściej podawane wartości wahają się około 0,01–0,03 mSv), co oznacza, że jest to dawka porównywalna z niewielką frakcją naturalnego promieniowania tła. Dla porównania tomografia komputerowa twarzoczaszki i badania CBCT (tomografia stożkowa) generują istotnie większe dawki, dlatego ich stosowanie należy ściśle uzasadniać medycznie.
Refundacja pantomogramów ma na celu ograniczenie niepotrzebnej ekspozycji pacjentów oraz optymalizację wykorzystania badań diagnostycznych. W wyjątkowych sytuacjach klinicznych możliwe jest wykonanie kolejnego badania przed upływem okresu 3 lub 5 lat, jeśli lekarz uzasadni konieczność — np. zaostrzenie stanu zapalnego, nagły uraz, nowe objawy kliniczne.
W 2024 roku ceny komercyjne pantomogramów w Polsce zwykle mieściły się w przedziale 85–150 zł, w zależności od regionu i standardu pracowni. Prywatne badanie jest najczęściej dostępne natychmiast, podczas gdy refundowane wymaga skierowania i wykonania w placówce realizującej świadczenia NFZ.
Aby przyspieszyć proces uzyskania pantomogramu:
– umówić wizytę u dentysty pracującego w ramach NFZ i przedstawić objawy lub dokumentację medyczną,
– poprosić lekarza o jasne uzasadnienie medyczne skierowania (krótki opis wskazań),
– sprawdzić listę pracowni radiologicznych współpracujących z NFZ w swoim regionie i zarezerwować termin,
– jeśli problem jest pilny i czas oczekiwania na refundowane badanie jest długi, zapytać o możliwość wystawienia skierowania i wykonania zdjęcia w jednej placówce współpracującej z NFZ lub rozważyć wykonanie badania prywatnie.
Life hack: wiele pracowni współpracuje z lekarzami, którzy mogą wystawić skierowanie na miejscu po krótkiej konsultacji — to często najszybsza ścieżka diagnostyczna.
Skierowanie powinno zawierać:
– dane pacjenta i identyfikator (PESEL lub inny),
– cel badania i krótkie uzasadnienie kliniczne,
– dane lekarza kierującego i miejsce realizacji świadczenia.
Najczęstsze błędy to brak konkretnego celu na skierowaniu, realizacja badania w placówce nierefundującej NFZ oraz zataić informacje o ciąży. Jeśli skierowanie jest ogólne lub nieprecyzyjne, pracownia może odmówić refundacji — warto dopilnować, by cel badania był jasno opisany.
Od 2025 roku nastąpiło rozszerzenie zakresu refundacji: dorosła osoba zyskała prawo do wykonania jednego bezpłatnego pantomogramu co 5 lat na potrzeby leczenia endodontycznego oraz przed rozpoczęciem leczenia protetycznego. Celem zmian jest zwiększenie dostępności diagnostyki obrazowej przy planowaniu zabiegów wymagających precyzyjnej oceny warunków anatomicznych.
Informacje przedstawione w artykule opierają się na obowiązujących zasadach refundacji NFZ i komunikatach dotyczących zmian w 2025 roku, na praktycznych wskazówkach diagnostycznych oraz na ogólnych zasadach radiologii stomatologicznej. W Polsce każdego roku wykonywane są tysiące pantomogramów; dokładna liczba nie jest jawnie publikowana w jednym zbiorczym raporcie, jednak obserwowany wzrost wykorzystania diagnostyki obrazowej odzwierciedla rosnącą świadomość pacjentów i rozwój technologii w stomatologii.
Najważniejsze: skierowanie zależy od oceny lekarza i od konkretnego wskazania klinicznego; darmowe badanie przysługuje w określonych odstępach czasowych i w uzasadnionych przypadkach.